Arme mensen die arme mensen
Een vooroordeel. Een gevoel. Een gedachte. Een strijd.
Al is het waar dat de mens arm kan zijn, de kansarmen die ik heb ontmoet zijn ongelooflijk sterk.
En...ik ben er nog niet goed van.
Voorbije zomer ben ik in m'n uppie naar een infosessie gaan luisteren van de vzw ArmenTeKort. Een vzw die de kansarmoede wil aanpakken. Zij hebben een plan van aanpak dat vertrekt vanuit empowerment. Vanuit verbinding maken.
Het was WK, het was heet buiten, het was zaterdag, weekend. Maar ik wilde per sé gaan luisteren naar wat deze mensen te vertellen hadden. Hoe zij het bekeken.
Armoede is een problematiek waar ik eigenlijk niets van af wist. Ja, ik heb naar dat ene tv-programma gekeken waar de daklozen geld werd aangeboden om een nieuw leven te starten. En ja, ook dat vond ik best confronterend. En ja, in Antwerpen zie je wel eens vaker een dakloze in het station liggen of kom je wel eens een man of een vrouw tegen die met een kartonnen bekertje je geld komt vragen. Voor de kinderen. Of voor de hond.
Maar meer.... wist ik er eigenlijk niet van.
En dan...krijg je een verhaal te horen van één van de bezielers van deze vzw.
Bam!! IN.YOUR.FACE.
Het verhaal is té boeiend om het hier na te vertellen. Mocht ik al een poging willen doen, ik zou nooit kunnen schrijven wat voor je gevoel je krijgt bij het horen van de passie, het geloof, de overtuiging dat deze mensen bezitten.
Koude rillingen. Tranen. Sprakeloos. Overdonderend. Dat schetst een beetje hoe ik me voelde tijdens en na deze infosessie.
Gepakt. Geraakt. Overtuigd dat ze een verschil kunnen maken. Overtuigd dat IK een verschil zou kunnen maken.
En bang.
Bang dat ik het niet zou aankunnen.
Ik wilde er nog even over nadenken. Ik kon die dag nog niet beslissen of ik al dan niet als vrijwilliger aan de slag zou kunnen gaan bij deze organisatie en om zo een buddy te worden van een kansenzoekende.
De organisatie gaf me ook die tijd. Ze pushen je niet. ze doen geen verkoopspraatjes. Dat hebben zij trouwens helemaal niet nodig; enkel hun visie en missie heb je nodig.
Je bent vrij om te beslissen of je al dan niet wil starten met de opleiding.
Het heeft me een week of twee gekost om dan de knoop door te hakken: IK.GA. DIT.DOEN.
Wanneer je dan een maand later in je mailbox een mail ontvangt met een link naar een e-learning platform... dan begint het pas echt door te dringen. OW ja, de zomer is voorbij, ik had me toen opgegeven… Juist. Shit.
Maar, komaan. Je hebt je woord gegeven aan jezelf: je gaat dit gewoon doen.
Niet dat ik niet zou kunnen afzeggen; de organisatie zou dat begrijpen.
7 september zou ik voor de eerste keer naar de opleiding tot buddy gaan.
En dat heb ik netjes gedaan. 8 september was de volgende dag.
En shit, man. Wat een heftige dag was dat voor mij. Ik merkte rondom mij dat dat niet alleen voor mij zo was.
We waren ontroerd, geraakt, geconfronteerd, verbonden,...
Wat mooi om te zien, om te mogen ervaren.
We werden al in contact gebracht met kansenzoekende coaches. Ervaringsdeskundigen worden ze ook wel genoemd.
Openhartig brengen ze hun verhaal. Het ganse verhaal.
Het verhaal achter onze vooroordelen. Het verhaal dat zij op straat hebben geleefd, alcoholverslaafd zijn, schulden hebben,... Maar met heel veel humor en nog meer liefde in het leven staan.
Vandaag toch.
F*ck.
Slik.
Zucht.
Onze groep bestaat uit 21 vrijwilligers. Mannen, vrouwen, jong en oud,... iedereen met zijn eigen beweegreden om dit te komen doen. Of willen doen.
Zo kom je ook wel jezelf tegen; uiteraard is er ook tijd om over jezelf te praten.
De waarom.
In kleine groepjes, samen met een kansenzoekende coach, vertelden we over onszelf en kregen we van elk ander lid van het groepje een kaartje met een kwaliteit op beschreven.
Zo kreeg je instant een beeld van hoe de mensen rondom je naar jou kijken. Een enorm leuke ervaring. Het ijs was gebroken, maskers werden afgezet. Je kon en mocht gewoon jezelf zijn. Ook hier merkte ik dat er geen ruimte meer was voor vooroordelen. Wat een fantastisch gevoel.
Ik vond van mezelf dat ik al niet zo snel een oordeel velde over die daklozen, kansarmen,...Toch, soms, en ik beken, maakte ik een beeld van hun verhaal op basis van hun uiterlijk.
Je kent het verhaal niet zolang je hen niet hebt gehoord, dus vel geen oordeel. Na deze dag zal ik dat ook nooit nog doen. Nooit. meer.
Wat een enorm respect heb ik voor deze mensen die zijn komen getuigen. Het zijn mooie hulpverleners op hun manier.
En wat een geweldige humor. Naast al die pakkende verhalen, was er ook enorm veel gelach, geplaag, "ge-sarcastiseer" … HEERLIJK.
Dankbaar ben ik deze mensen. De organisatie, maar ook alle deelnemers, coaches,...
Wauw.
Moe, maar voldaan ging ik weer naar huis.
Sprakeloos.
Meer info? ArmenTekort vzw check hun website of facebookpagina
Er staan in september en oktober nog nieuwe infosessies gepland.
